BAM… ik ben hooggevoelig
BAM….
Daar stond het dan op mijn beeldscherm met foto en al…. Ik ben hooggevoelig. Slik. Het was nog een concept! Ik had er nog helemaal niet kritisch naar gekeken. Ook zat ik nog te twijfelen; wel of niet laten plaatsen. Is het wel goed genoeg?
Bevrijdend
Soms heb je gewoon even een stok achter de deur nodig. Een spreekwoordelijk duwtje in de rug…. Het bleek dat mijn blog over mijn ‘ontdekking’ met hooggevoeligheid al was geplaatst! Door een misverstand heb ik de e-mail waarin dat vermeld stond niet gelezen. Tja, nu kon ik er niet meer om heen. Wat ik echter niet had verwacht, was dat het heel bevrijdend voelde!
Herkenning
Sinds ik daadwerkelijk erken dat ik hooggevoeligheid als eigenschap heb en daarover communiceer, heb ik super mooie en waardevolle gesprekken met mensen over dit onderwerp. Mensen geven aan zich erin te herkennen. Soms met een blozend gezicht zeggen: ‘Ja, ik denk eigenlijk ook dat ik hooggevoelig ben’. ‘Maar ja, het is weer zo’n etiket hè’. ‘Vroeger hoorde je er nooit iemand over. Tegenwoordig wordt het te pas en te onpas gebruikt’.
Omarmen
Weet je, voor mij maakt het niet uit. Waar het naar mijn idee om gaat is het omarmen van wie je werkelijk bent. Met alles wat daarbij hoort. Ik zie hooggevoeligheid als een eigenschap. Naast de andere eigenschappen die ik heb. Ik hou er bijvoorbeeld ook van om op avontuur te gaan. In gezelschap te zijn van anderen. Zelfs naar een festival te gaan (wat ik vaker zou willen doen).
Overvoerd raken
Ik weet inmiddels ook, met vallen en opstaan, dat ik meer tijd nodig heb om alle prikkels te verwerken. Soms raak ik al overvoerd door alle prikkels die ik ervaar wanneer ik mijn kinderen naar school breng. Het verkeer onderweg, de gesprekjes met mijn dochters, de drukte op het schoolplein, mensen die even wat aan mij willen vragen of vertellen, de sfeer die ik voel, de verschillende uitdrukkingen die ik op gezichten van anderen zie, interacties die ik waarneem tussen mensen, enzovoorts. De dag moet dan nog beginnen….. Ppffff.
Even landen en op adem komen
Door te erkennen dat ik meer tijd nodig heb om alle prikkels te verwerken en mijzelf hierin serieus neem, zorg ik er ook voor dat ik doe wat goed voor mij is. Voorheen haastte ik mij naar mijn volgende afspraak. Nu neem ik gewoon even de tijd om bij te komen. Weer te landen en op adem te komen. En dat op meerdere momenten gedurende de dag. Wat een rust en energie geeft dat!
Mijn verhaal in het kort…..
Een paar maanden terug was voor mij trouwens niet ECHT de eerste keer dat ik meer over hooggevoeligheid hoorde en mij daarin herkende. Ruim 10 jaar geleden heb ik er ook al wat over gelezen. Ik had toen een burn-out. Waar ik mij overigens voor schaamde, omdat ik nog maar 24 jaar was. Ik zag dat toen als een teken van zwakte.
Hoewel ik daarna heel veel geleerd heb over mijzelf middels coaching en opleidingen, heb ik nu (pas) mijn hooggevoeligheid echt kunnen accepteren en zie ik dat het juist mijn kracht is. Mijn eigen kleur….
Vind je het leuk om meer te lezen over mijn verhaal? De volgende keer zal ik hier meer over delen.
Brenda Boele is netwerklid van Hooggevoelig heel gewoon en deelt haar ervaringen met haar hooggevoeligheid met jou. Lees hier haar eerste blog >>