Catharsis in de auto – Denise
Er staat muziek op die ik niet ken. Wel van naam, maar nooit gehoord. We zijn al zo’n drie uur aan het rijden en de zon begint achter de bergen onder te gaan. Ik kan haar niet zien. De zon. Jammer, want ik wilde deze vakantie een zonsondergang zien en technisch gezien is dit de laatste kans om die wens in vervulling te brengen. Even kijk ik naast me, en zie dat hij ook staart. Naar de afwezige zon. De oranje gloed die over de hele lucht is getekend is ook mooi. Daar moeten we het maar mee doen.
“De snelweg begint naar links te buigen, en voor ik het goed en wel besef, kijk ik naar het schoonste beeld dat ik ooit heb gezien.”
Luister de muziek bij deze blog
De muziek waar Denise over schrijft zocht ze terug en is de muziek van de film Once upon the time in the west. Wie kent dat niet? Het is hele mooie muziek! Niet alleen dit nummer, maar de andere nummers van Ennio Morricone.
Luister hier de muziek erbij (terwijl je verder leest) >>
Het raakt
Ik voel dat de muziek me raakt. Het volume staat best wel hard, en ik besef me ineens wat een gave compositie dit is. Nooit geweten dat dit allemaal achter deze muziek zit. De mondharmonica’s snijden zowat door mijn ziel en de donkere bastonen lijmen mijn ziel weer aan elkaar. Ik kan er niet genoeg van krijgen.
De hemel
De snelweg begint naar links te buigen, en voor ik het goed en wel besef, kijk ik naar het schoonste beeld dat ik ooit heb gezien. De zon is nog steeds nét niet te zien, maar al haar stralen richten zich omhoog. Jacobsladders naar boven. Alsof Jacob met de engelen mee de Hemel in mag. De gele stroken reiken zo ver, dat de hele lucht gevuld is met zon. De kleuren die ik zie zijn niet te beschrijven aan de hand van een nu nogal simpel lijkende regenboog. Doordat de zon tussen twee bergen in zit geperst, duurt het hele tafereel maar een paar minuten.
Climax
De muziek sterkt ondertussen aan, wordt nog luider en dichter bezet met instrumenten. Ik voel een soort climax komen die ik niet kan tegenhouden, en voordat ik het weet stromen de tranen over mijn wangen als rivieren die hun weg door nieuw landschap banen. Ze moeten erdoor. Mijn ziel kriebelt van genot en ik kan bijna niet ademen. Hij, die naast me zit, voelt het ook, steekt zijn hand uitnodigend uit. Ik leg mijn hand erin en zo kijken we samen naar het evenbeeld van God. Misschien is dit wel wat Aristoteles ooit ‘catharsis’ heeft genoemd.
Wat is catharsis?
Catharsis (Grieks: κάθαρσις kátharsis) is een term uit de narratologie die “emotionele zuivering” betekent. Het beschrijft het effect van het opwekken van krachtige gevoelens zoals verdriet, angst, medelijden, of zelfs gelach bij de toeschouwer, dat vervolgens een zuivering van diezelfde gevoelens teweegbrengt. De Griekse filosoof Aristoteles was de eerste die de louterende werking van catharsis beschreef in zijn werken Poetica en Politika, specifiek in de tragedie. – bron: Wikipedia[/message_box]
Denise is een HSP en studeert aan de Universiteit Utrecht. Ze geniet daarvan en leeft het leven ten volle. Denise deelt haar rijke belevingswereld hier om te laten zien dat de wereld niet plat is, zeker die van een hooggevoelige niet. Ze nodigt je uit om te lezen, mee te gaan en te kijken wat je herkent. Vertel, deel en maak hooggevoeligheid gewoon.
Tip
Herkenbaar en komt het binnen? Misschien ervaar je wat Denise beschrijft regelmatig. Veel hooggevoelige mensen geven aan dat als ze het gaan herkennen, ze ook merken dat ze er last van hebben. Hoe zorg je dat je niet overprikkeld raakt van alles wat je waarneemt? Hoe adem je en kom je tot rust? Voor dit soort vragen kun je natuurlijk contact met ons opnemen, en je kunt ook even in de webshop kijken of er bijvoorbeeld een boek is om te lezen of e-learning om te doen waar en wanneer jij zelf wilt.
