“Als er nog nooit iemand de talenten van een hoogsensitief kind heeft benoemd, spiegelt dat kind zich vooral aan talenten van anderen. Die vaardigheden kosten hem echter, door de andere werking van zijn hoogsensitieve brein, veel energie. Het kind voelt dat het tekortschiet. Wat het kind van nature goed kan, wordt niet opgemerkt en wellicht zelfs becommentarieerd. Een kind dat de kat uit de boom kijkt, is te verlegen, is het oordeel. Het heeft een assertiviteitstraining nodig. Een kind dat angstig is in nieuwe situaties heeft een angststoornis en heeft vast baat bij rustgevende medicatie. Een kind dat zich niet kan concentreren door alle prikkels die het opmerkt, moet Ritalin slikken. Een kind dat unieke antwoorden geeft, moet beter bij de les blijven en doen wat hem gevraagd wordt. In plaats van het talent achter het gedrag te zien, wordt het gedrag geproblematiseerd. Boven bieden de voorgedragen oplossingen vaak geen solaas op lange termijn. Hoe anders is het als talent van een hoogsensitief kind wel gezien wordt. Als een kind geprezen wordt voor zijn vermogen een situatie te observeren en bedreigingen te herkennen. Als het kind weet dat zijn scherpe waarnemingsvermogen soms even tot rust moet komen, om daarna weer optimaal gebruikt te kunnen worden. En, vooral, als het hoogsensitieve kind gecomplimenteerd wordt vanwege de ingenieuze oplossingen die het verzint. Dan heeft het ook als volwassene toegang tot dit onmisbare vermogen in onze steeds complexer wordende maatschappij.”

 Dit is mijn favoriete passage omdat het mijns inziens het belang aangeeft van het leren lezen van je eigen gebruiksaanwijzing en deze kunnen volgen om je talent zo optimaal mogelijk te kunnen benutten.