Ontwikkelingstrauma helen
Review
‘Ontwikkelingstrauma helen’
Auteur: Laurence Heller &
Aline LaPierre
In het reviewpanel reviewen hooggevoeligheidsdeskundigen uit ons netwerk een reeks interessante boeken. Boeken die gaan over, of raken aan, hooggevoeligheid. Zo weet jij welke boeken voor jou ‘de moeite waard zijn’ en welke je wel of niet aan kunt raden aan de mensen om je heen. Sanne las het boek ‘Ontwikkelingstrauma helen’. Een boek van NARM, een van de methodes waarin Sanne is opgeleid.
Wat is je eerste indruk van het boek?
Het is een handzaam en tegelijk zwaar boek. Daarnaast heeft het boek een frisse cover met een aantrekkelijke kleurstelling.
Het is een boek waar heel veel informatie in staat. Het is zeer gecomprimeerd en bevat soms lange zinnen. Wanneer je nog niet bekend bent met psychodynamische en lichaamsgerichte psychotherapie kan het best pittig zijn om te lezen. Heel helpend zijn de conclusies aan het einde van elk hoofdstuk en de duidelijke tabellen waarin de informatie ook visueel geordend wordt.
Vanuit welk perspectief wordt hooggevoeligheid benaderd?
Hooggevoeligheid wordt niet als zodanig apart benoemd/behandeld. Wel is een hoge sensitiviteit iets dat veel voorkomt bij de eerste twee overlevingsstijlen die in het boek beschreven worden; verbinding en afstemming. Het boek nodigt uit om voorbij labels te kijken en te kijken naar de onderstroom van “klachten, problemen etc”. In het boek geeft Heller aan dat hij juist stigmatisering en pathologisering wil tegengaan. De boodschap is om zonder het verleden te negeren, in het hier en nu nieuwe verbindende en helende ervaringen op te doen, met behoud van eigen regie.
Kun je de boodschap/kern van het boek in enkele zinnen samenvatten?
Eigenlijk doet de auteur dat zelf met de volgende quote:
“De spontane beweging in ons allemaal richt zich op verbinding. Er is – net zoals bij planten die spontaan naar de zon toe bewegen – in een ieder van ons, een impuls naar verbondenheid met onszelf en met anderen, hoe zeer we ons ook hebben teruggetrokken of geïsoleerd, of hoe groot het trauma ook is dat we hebben opgelopen.” Dr. Laurence Heller
Wat is het belangrijkste thema van dit boek?
Het boek legt uit dat we allemaal 5 biologische basisprincipes hebben die in onze ontwikkeling terug komen. De behoefte aan verbinding, afstemming, vertrouwen, autonomie en liefde en seksualiteit. In het boek wordt uitgelegd wat er gebeurt wanneer er iets mis gaat in het vervullen van deze behoeften. Het kind ontwikkelt dan overlevingsstrategieen om zich staande te houden. Later in het leven leiden deze strategieen vaak tot problemen. Het vermogen om verbinding met jezelf en anderen, is beschadigd geraakt.
Vanuit mijn praktijkervaring kan ik zeggen dat dit model erg goed aansluit bij de hoogsensitieve mens. De overlevingspatronen die beschreven worden zie ik vaak terug bij mensen die zichzelf herkennen in de beschrijving van hoogsensitivieit en die vastlopen. De focus ligt in het boek bij het aanwenden van de eigen kracht en hulpbronnen en het herstelvermogen.
Wat voor soort boek is het en voor wie is het bedoeld?
Het is een informatief studieboek en naslagwerk. Ik ken het boek als studieboek, omdat ik zelf de NARM-opleiding heb gedaan. Daar wordt het boek ook in gebruikt.
Het boek is bedoeld voor professionals/ therapeuten die op zoek zijn naar een constructieve benadering voor het werken met complex trauma. Maar ik heb ook clienten in mijn praktijk die het een heel fijn boek vinden als psycho-educatie. Het is echter nadrukkelijk geen zelfhulp boek. Juist bij deze vorm van trauma is het herstellen in relatie met een ander essentieel (zoals de titel van het model ook al suggereert).
Wat kun je van het boek leren? Bevat het boek nieuwe informatie?
Bij complex trauma (ook wel ontwikkelingstrauma genoemd) spelen er, naast ontregeling in het zenuwstelsel, ook verstoringen op het gebied van hechting en identiteit mee. Dit boek biedt een model waarop therapeuten de cliënt kunnen begeleiden bij deze vroege, onbewuste patronen op een niet regressieve manier. Deze patronen staan verbinding in de weg en hebben daardoor een sterke invloed op onze identiteit, emoties, fysiologie, relaties en ons gedrag.
NARM integreert een psychodynamische en een lichaamsgerichte benadering en biedt zo handvatten voor het werken met complex trauma. Wanneer je echt wilt leren werken met de methodiek kan ik je de NARM-opleiding sterk aanraden 😉
Uniek is voor mij dat het niet-regressief is, dat de cliënt regie behoudt en dat het recht doet aan de ontstaansredenen van klachten/verstoringen.
Algemene gegevens
- Titel: Ontwikkelingstrauma helen
- Auteur: Laurence Heller & Aline LaPierre
- Uitgeverij: Mens
- Aantal pagina’s: 352
- Jaar van uitgave: 2019
Korte samenvatting: In dit boek wordt de benaderingswijze NeuroAffective Relational Modal™(NARM) geintroduceerd en uitgelegd. Dit is een hulpbron-georiënteerde, niet regressieve en niet pathologiserende manier om mensen bij relationeel-, hechtings- en ontwikkelingstrauma te begeleiden.
Wat is jouw favoriete deel uit het boek en waarom?
Oh dat vind ik echt heel lastig omdat er zo veel goed materiaal in staat… Maar laat ik dan pagina 32 kiezen; de afbeelding en uitleg bij de Cirkel van Heling in NARM omdat daarin het proces helemaal overzichtelijk samenkomt. En dat is ook wat NARM is; het is een procesgerichte benadering. Nadruk ligt op het samen onderzoeken met de cliënt, niet op “het weten van de therapeut”.
Welke betekenins/duiding krijgt hooggevoelig zijn?
Eigenlijk neemt de auteur hier niet echt een stelling t.a.v. expliciet hooggevoeligheid in. Waar het in het boek om gaat is dat je niet “vastzit” in een beperkend repertoire. Wanneer je als HSP alleen maar oog hebt voor de behoeften van een ander, maar die van jezelf niet kunt erkennen, zul je over het algemeen uiteindelijk niet lekker in je vel zitten. Het gaat dus om de gezonde balans.
Ik herken veel van de eerste twee stijlen bij hoogsensitieve mensen waarmee ik in de praktijk werk. Het mooie van dit model is dat de benaming van de overleefkwaliteiten alleen al een positieve insteek heeft. Zoals verbinden, afstemmen.
(Aan wie) Zou je dit boek aanraden en waarom (niet)?
Elke therapeut die werkt met mensen zou hier eigenlijk kennis van moeten hebben. Ook als je niet specifiek gespecialiseerd bent in trauma zoals ik. Vanuit de opleiding is mij namelijk ook zo bijgebleven dat 1 van de drijfveren van Heller met zijn boek en model is, dat hij de cliënt wil beschermen tegen de -vaak goedbedoelde- interventies van de therapeut. Als therapeuten zijn we zo snel geneigd te gaan fixen voor de cliënt. Dit boek legt uit waarom dat niet helpend is en het nodigt je uit om te kijken waar je eigen drang als therapeut vandaan komt.
Welk rapportcijfer zou je dit boek geven en waarom?
Dit boek krijgt van mij een 10.