Mag ik even mijn aandacht
BOEKRECENSIE
Mag ik even mijn aandacht
van Inger Strietman
De deskundigen uit het reviewpanel van Hooggevoelig heel gewoon reviewen boeken en andere producten. Boeken en producten die gaan over, of raken aan, hooggevoeligheid. Zo weet jij wat voor jou ‘de moeite waard is’ en welke je wel of niet aan kunt raden aan de mensen om je heen. Arja las het boek ‘Mag ik even mijn aandacht’, van Inger Strietman. Een boek waarin Inger op allerlei manieren uitlegt waarom het thema ‘jezelf centraal stellen’ belangrijk is en ze geeft praktische tips om haar advies ten uitvoer te brengen.
Wat is je eerste indruk van het boek?
‘Mag ik even mijn aandacht’ ziet er fris en uitnodigend uit. Het is een hardcover en ligt makkelijk in de hand. De overheersende kleur is wit, met letters in fris blauw-groen en oranje. Aantrekkelijk!
Bij het doorbladeren valt op: heldere indeling, veel vrolijk gekleurde pagina’s, leuke tekeningen, pagina’s met lopende tekst en pagina’s met quotes. Een boek om in één keer uit te lezen, maar het kan ook op je nachtkastje of elders voor het grijpen liggen om af en toe in te bladeren.
Wat voor soort boek is het en voor wie is het bedoeld?
Dit boek is zowel een leesboek als een soort naslagwerk, maar ook wel een zelfhulpboek. Het is een boek voor volwassenen. De meest voor de hand liggende doelgroep is ongeveer 30-45 jaar, maar ook zeker geschikt voor andere leeftijdscategorieën. Het lijkt me voor zowel particulieren als professionals geschikt. In het laatste geval misschien vooral om wat tips te gebruiken en het daarna te adviseren aan cliënten. Het is zeer geschikt voor HSP, met name omdat juist zij geneigd zijn hun aandacht en energie naar buiten te richten in plaats van naar zichzelf.
Algemene gegevens
- Titel: Mag ik even mijn aandacht
- Auteur: Inger Strietman
- Uitgeverij: Kosmos
- Aantal pagina’s: 191
- Jaar van uitgave: 2021
Korte samenvatting:
Op de cover staat behalve de titel, ook: ‘Gezond egoïsme in een wereld die continu om aandacht vraagt. Een pleidooi om jezelf meer centraal te stellen’.
Dat is meteen een goede samenvatting. Inger legt op allerlei manieren uit waarom dit thema belangrijk is én geeft praktische tips om haar advies ten uitvoer te brengen.
Hoe zou de schrijfstijl omschrijven?
Er is geschreven in korte en krachtige zinnen en met weinig omhaal van woorden. Soms is het een beetje staccato, waardoor je overvoerd zou kunnen raken. Maar dat wordt dan weer voorkomen door de afwisseling van onderwerpen en de ingebouwde korte opdrachten om meteen met de tekst aan de slag te gaan.
Wat is het belangrijkste thema?
Het thema van dit boek is: hoe zorg je zo goed voor jezelf dat je er zelf gelukkiger van wordt en ook een leuker mens voor je omgeving? Hoe voorkom je dat je altijd bezig bent met voor anderen te zorgen of rekening te houden met de mening of het oordeel van anderen?
Hooggevoeligheid wordt maar één keer expliciet benoemd, bij het onderwerp ‘hersteltijd’, maar door het hele boek heen kun je dingen lezen die voor hooggevoelige mensen interessant en behulpzaam zullen zijn.
Kun je de boodschap/kern van het boek in enkele zinnen samenvatten?
Als je altijd op anderen gericht bent, gaat dat je een keer opbreken en daar is niemand mee geholpen. Kom bij zinnen, richt je aandacht eens naar binnen, ontdek wat jij nodig hebt en waar jij blij van wordt, kies een richting die daar recht aan doet en je zal zien: jij vaart er wel bij en je omgeving ook.
Vanuit welk perspectief wordt hooggevoeligheid benaderd?
Perspectief is de persoon van de auteur én de lezer. Dus degene die ervaring heeft met het thema en degene die de adviezen ter harte kan nemen. Er is niet specifiek een perspectief op hooggevoeligheid. Terwijl het wel heel geschikt is voor hooggevoelige lezers.
Welke betekenis/duiding krijgt hooggevoelig zijn?
Hooggevoeligheid is niet het onderwerp van dit boek. Als je hooggevoelig bent of er veel van weet, kun je het wel overal in terug lezen. De valkuil van teveel naar buiten gericht zijn, teveel bezig zijn met wat anderen nodig hebben of wat anderen van jou vinden, niet meer weten wat je zelf nodig hebt en hoe het je kan opbreken als je het besef van je eigen behoeften kwijtraakt. Met daarnaast een nieuwe mogelijkheid: vaker kiezen voor jezelf en meer doen wat goed is voor jou.
Wat kan dit boek je brengen, wat kun je er van leren?
Inzicht in de valkuilen waar je als hooggevoelig persoon in kan trappen. Maar vooral: veel gedachten en praktische tips om gezonder met jezelf en met anderen te leren omgaan.
Aan wie zou je dit boek aanraden en waarom?
Aan iedereen die eraan toe is om, misschien na een periode van teveel naar buiten gericht zijn, de focus te verleggen naar de eigen binnenwereld. Aan degenen die dreigen ‘om te vallen’ door de voortdurende investering in anderen. Aan hooggevoelige individuen die nog moeten leren om de antennes in te trekken en in te checken bij zichzelf, zodat ze niet vergeten wie ze zelf zijn wat ze zelf nodig hebben.
Bevat het boek nieuwe informatie t.o.v. vergelijkbare boeken?
Wat is je favoriete quote/hoofdstuk en waarom?
Een prachtige vondst vind ik de ‘Gouden 15 minuten regel’. In het kader van uitstelgedrag, waar we allemaal wel eens last van hebben, adviseert Inger om gewoon aan je taak te beginnen met een timer op 15 minuten. Dan is het veel makkelijker om te beginnen, hoef je niet meteen een groot doel na te streven en zul je daardoor ook minder tegen de taak opzien. Na die 15 minuten wil je misschien wel doorgaan. Want motivatie komt soms 9vaak?) pas nadat je begonnen bent! En wil je toch stoppen? Ook prima, maar dan ben je wel al begonnen!
Wat is je minder favoriete quote/hoofdstuk en waarom?
Er is niet speciaal een minder favoriete passage of hoofdstuk. Misschien wel een, hoogst particuliere, gedachte op sommige momenten tijdens het lezen. Uit de aard van het onderwerp is het logisch dat het steeds gaat over ‘aandacht voor jezelf, kiezen voor jezelf, trek je niet steeds zoveel aan van anderen, volg je eigen kompas, doe wat jij nodig hebt, etc’. Maar al lezend begon het bij mij ook een beetje te kriebelen en vroeg ik me soms af: Hoe zit het met het besef van verbinding? Met het idee dat je als mens toch ook vooral, of misschien zelfs alleen maar, bestaat in relatie tot anderen? Zodat je elkaar over en weer altijd beïnvloedt waardoor dat kiezen voor jezelf toch nog steeds vorm krijg in onontkoombare ‘interconnectedness’.
Welk rapportcijfer zou je dit boek geven en waarom?
Tot slot:
Over de recensent
Arja Roozemond is trainer en onderwijsontwikkelaar bij Hghg. Samen met haar partner – coach voor managers – heeft ze als psychosociaal therapeut en relatiebegeleider de praktijk RVDG, specialisten in persoonlijke ontwikkeling.
Specifiek aandachtsgebied: hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit bij volwassenen.
